Биодизайн мен мәдениеттің үйлесімі арқылы экологияны сақтап, дәстүрді жаңғырту жолындағы жаңа қадам
Дана Молжігіт – 2024 жылы Forbes 30 Under 30 тізіміне енген Алматылық биодизайнер. Ол биология, дизайн, архитектура және цифрлық технологиялар тоғысындағы жобаларды жасап, дәстүрлі материалдарды экологиялық баламалармен алмастыру жолдарын зерттейді.
Дананың шығармашылыққа және ғылымға деген қызығушылығы балалық шақта оянған. Ол академиктердің отбасында өсіп, кітаптар оның өмірінің ажырамас бөлігі болды. Жазғы демалыстарын әжесімен ауылда өткізгенде киіз басуды, жүнді бояуды үйреніп, сурет салды. Бұл ерте әсерлер оның дизайнға деген қызығушылығын және табиғи материалдармен жұмыс істеуге деген ұмтылысын қалыптастырды.
ҚазҰӨИ (Жургенов атындағы өнер және мәдениет академиясы – Tatler) және Лондонның Бартлетт оқу орындарын био-интеграцияланған дизайн бойынша магистратураны тәмамдағаннан кейін, Дана тек беделді байқауларды жеңіп қана қоймай, биодизайн саласында өз жолын тапты. Бүгінде ол Сүлейман Демирел университетінде мицелий негізіндегі композиттерді жасап, Ancient Futures фестивалін басқарып, тұрақты даму мәселелерін талқылау үшін зерттеушілер мен дизайнерлерді біріктіретін алаң құрады.
Біз Дана Молжигитпен кездесіп, дизайн біздің болашағымызды қалай өзгерте алатыны және табиғатпен жұмыс істеудің тренд емес, қажеттілік екендігі туралы сұхбат алдық.

Бала күнгі шабыт және отбасының ықпалы
Дананың жобаға деген құштарлығы тек соңғы жылдардың жемісі емес екен. Бұл оның бала кезінен басталған әңгіме.
– Бала кезімде ауылда апамның үйінде қонақта болатынмын, – деп еске алады ол. – Бірде кішкентайымда анам мені апарып тастап кеткен кезде апам жөргектерді (подгузник - Татлер) жуып қойыпты. Жөргектердің бір рет қолдануға арналғанын білмеген екен. Бірақ бұл отбасыма тән нәрсе еді. Олар ешқашан қалдық қалдырмайтын, әр нәрсені қайта қолдануға тырысатын. Апам құрақ көрпелер жасайтын, ал анам философиялық тұрғыдан тәңіршілдік пен шаманизмнің қазақ-қырғыз халықтарына әсерін зерттеп, табиғатқа құрмет туралы әңгімелейтін. Бала күнімде анамның осы айтқандары мен апамның өмір салты маған ерекше әсер етті. Бұл отбасылық дәстүрлер кейін менің дизайндағы және өмірдегі басты қағидаларыма айналды.
Дана кішкентайынан сурет салуға, эскиздер жасауға қызығып, шығармашылыққа ден қойған. Бірақ оның дизайнға деген көзқарасы бірте-бірте қалыптасқан. Алматыдағы Жүргенов атындағы Өнер академиясында оқып жүргенде, ол дизайнның барлығы тек адамға бағытталғанын байқады. Бұл ой оған тыныштық бермеді.
– Біз үйді адамға, киімді адамға, тіпті табиғаттың өзін де адамға бейімдеп жасаймыз. Адам әрқашан орталықта. Ал мен бұған мүлде келіспейтінімді түсіндім. Дизайн табиғатпен бірге, табиғаттың бір бөлігі ретінде жасалуы керек. Биодизайнның әдеттегі дизайннан айырмашылығы - табиғатты ортаға қоюы.
Дана бұл идеяны бойына сіңіріп, оны жүзеге асыруға тырысты. Кейін ол әйгілі Cosmopolitan журналында жұмыс істеп жүріп, биодизайн туралы мақаланы оқиды. Бұл оның жаңа бағытқа бет бұруына үлкен серпін береді.
– Сол кезде Лондонда оқитын бір қыз туралы оқыдым. Ол биопластиктен фэшн коллекция жасапты. Бұл мені қатты шабыттандырды. Кейін Netflix желісінен Abstract деген деректі фильмді көріп, Нери Оксман туралы білдім. Оксманның биодизайндағы еңбектері мені таңқалдырды. Менің қолымнан келмейді деп ойладым, бірақ содан соң өзіме мүмкіндік беріп көру керек екенін түсіндім.