Үшінші маусым да сол баяғы таныс сарынмен өрбиді: түрлі отбасылар, жасырын гейлер, нимфоман сылқымдар, жезөкшелер, алаяқтар мен ішкі жанжалға тұншыққан бейбақтар… бәрі – құмарлық, маскүнемдік, сексуалдық артықшылық пен психологиялық ауытқулар шырмауында жүр.
Бірінші маусымда кетамин болса, бұл жолы лоразепам.
Дейтұрғанмен, сюжет өзегіндегі ахуалды бір ғана диалог ашып бере алатындай:
– Бұл отбасы түгел есінен адасқан!
– Мұнда есінен адаспаған кім бар дейсің?

Сатираны терең драмаға айналдыратын – уақыттың өткіншілігі

Бұл маусымда режиссер көркемдік жағынан біраз жаңалық әкелді. Паркер Поузи сомдаған ащы тілді жүйкесі тозған бикеш те, бір-біріне жау бола тұра, бірге жүретін үш құрбы да, Уолтон Гоггинс пен Эми Лу Вудтың жұбы да – түгел мінсіз ойластырылған. Эмидің сәл мазаңды қашыратын, бірақ баурап алатын ұялшақ күлкісі мен «курорттық қабілеттері» көп нәрседен хабар беріп тұрады. Сериал бұл жолы да қоғамдағы стереотиптер мен өзекті тақырыптарды өткір сатирамен келемеждейді.

«The White Lotus» сериалының айтпағын бірінші сериядан-ақ былай тәпсірлесе болады: Адамдар бай және кедей болып бөлінеді. Қонақ үй – өмірдің дәл метафорасы. Біреулер мәңгі қонақ, біреулер – мәңгі қызметкер. Бірақ ең сән-салтанатты қонақ үйдің өзі – уақытша аялдама ғана. Ал осы уақыттың өткіншілігін сезіну сатираны терең сезімге айналдырып жібереді.

Үшінші маусым – алдыңғы маусымдарға қарағанда баяулау, кей сәттерде қарқын жетіспейді. Бірақ Уайт курорт әлемін шебер құрып алғаны соншалық, енді ол жай ғана бір кейіпкердің виски мен лоразепамды араластырып отырғанын көрсетсе де, көрермен жалықпайды. Өйткені француздың хат пен сән теоретиктері айтқандай: стиль – әрқашан сүттен ақ, судан таза бола қалудың ең мықты түрі болып қала бермек.